Ciekawie o Graczyku
Znalazłem w komentarzach do blogu p. Waldemara Kuczynskiego trochę szczegółów na temat rozstania Romana Graczyka z GW, o którym pisałem w blogu. Nie wiem czy to prawdziwa relacja ale dobrze odpowiada mentalności tego środowiska:
"Mauser Says:
lipiec 14th, 2006 at 11:05 pm
Panie Bernardzie - to Roman Graczyk, nie Gontarczyk.
Długie lata służył Michnikowi na pierwszej linii frontu ideolo. Powoli dojrzewał, dojrzewał…
Zrobił wywiad z Kurtyką - wówczas kandydatem na szefa IPN. Zdaniem szefów za słabo mu dopieprzył. Zgodnie z panującymi w GW zasadami chciano mu ten tekst przerobić, odpowiednio “podkręcić”. Graczyk postawił się twardo, tekst spadł.
Za takie rzeczy to na froncie walki z reakcją jest kula w łeb od politruka, więc RG znalazł się na celowniku. Wreszcie podczas suto zakrapianej weekendowej imprezy integracyjnej za miastem, Graczyk dostał się w krzyżowy ogień pytań. Śledczym był Blumsztajn. Graczyk oblał egzamin - przyznał się, że jest zwolennikiem lustracji!
Co się działo, ach co działo, redakcji pół ze śmiechu się tarzało…
Ale Blumsztajn się nie śmiał. Bardziej rzewnie niż zwykle odśpiewał przy ognisku stare żydowskie pieśni a Graczykowi rzucił w przejściu: “szukaj se innej roboty!”.
Tak też się stało. Wezwano go do Centrali. “Utraciliście nasze zaufanie, więc sami rozumiecie, że nie możecie już służyć w naszej frontowej drużynie”.
Graczyk został zwolniony po latach lojalnej pracy, mimo, że był od kilku miesięcy w dramatycznie trudnej sytuacji rodzinno-życiowo-materialnej.
Po jakimś czasie napisał do Rzepy stonowany bardzo tekst, w którym rozprawił się z antylustratorami z GW.
Układ był na tyle ludzki, że pozwolono mu się zatrudnić w Tygodniku Powszechnym :-)"
"Mauser Says:
lipiec 14th, 2006 at 11:05 pm
Panie Bernardzie - to Roman Graczyk, nie Gontarczyk.
Długie lata służył Michnikowi na pierwszej linii frontu ideolo. Powoli dojrzewał, dojrzewał…
Zrobił wywiad z Kurtyką - wówczas kandydatem na szefa IPN. Zdaniem szefów za słabo mu dopieprzył. Zgodnie z panującymi w GW zasadami chciano mu ten tekst przerobić, odpowiednio “podkręcić”. Graczyk postawił się twardo, tekst spadł.
Za takie rzeczy to na froncie walki z reakcją jest kula w łeb od politruka, więc RG znalazł się na celowniku. Wreszcie podczas suto zakrapianej weekendowej imprezy integracyjnej za miastem, Graczyk dostał się w krzyżowy ogień pytań. Śledczym był Blumsztajn. Graczyk oblał egzamin - przyznał się, że jest zwolennikiem lustracji!
Co się działo, ach co działo, redakcji pół ze śmiechu się tarzało…
Ale Blumsztajn się nie śmiał. Bardziej rzewnie niż zwykle odśpiewał przy ognisku stare żydowskie pieśni a Graczykowi rzucił w przejściu: “szukaj se innej roboty!”.
Tak też się stało. Wezwano go do Centrali. “Utraciliście nasze zaufanie, więc sami rozumiecie, że nie możecie już służyć w naszej frontowej drużynie”.
Graczyk został zwolniony po latach lojalnej pracy, mimo, że był od kilku miesięcy w dramatycznie trudnej sytuacji rodzinno-życiowo-materialnej.
Po jakimś czasie napisał do Rzepy stonowany bardzo tekst, w którym rozprawił się z antylustratorami z GW.
Układ był na tyle ludzki, że pozwolono mu się zatrudnić w Tygodniku Powszechnym :-)"
